นครหลวงเวียงจันทน์

นครหลวงเวียงจันทน์ แยกออกมาจากแขวงเวียงจันทน์เมื่อ พ.ศ. 2532 มีชื่อเดิมว่า “กำแพงนครเวียงจันทน์” ตั้งอยู่ทางตอนกลางของประเทศลาว มีสถานะเป็นทั้งเมืองหลวงและเขตปกครองพิเศษ ประกอบด้วยเมือจันทบูลี ซึ่งเป็นเมืองเอกประจำแขวง, เมืองสีโคดตะบอง, เมืองไซเสดถา, เมืองสีสัดตะนาก, เมืองนาซายทอง, เมืองไซทานี, เมืองหาดซายฟอง, เมืองสังทอง และเมืองปากงึม นอกจากเวียงจันทน์จะมีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญมากมาย ปัจจุบันยังถือได้ว่าเจริญที่สุดในประเทศลาวด้วย ส่วนหนึ่งก็เพราะอยู่ติดกับจังหวัดหนองคาย ที่เชื่อมกันด้วยสะพานมิตรภาพไทย – ลาว (แห่งที่ 1) ทำให้การคมนาคม ขนส่ง และการค้าระหว่างประเทศทำได้โดยสะดวก

ตัวเมืองเวียงจันทน์ตั้งอยู่ห่างจากด่านตรวจคนเข้าเมืองประมาณ 20 กิโลเมตร โดยจุดที่เป็นจุดศูนย์รวมสำหรับนักท่องเที่ยว ได้แก่ บริเวณใกล้ๆ กับน้ำพุ ตลาดเช้า ประตูชัย และริมแม่น้ำโขง ซึ่งย่านเหล่านี้จะมีทั้งที่พัก ร้านค้า ร้านอาหาร ร้านกาแฟ ร้านอินเตอร์เน็ต ฯลฯ ให้บริการตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ซึ่งมีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญๆ ดังนี้

• ประตูชัย
• หอวัฒนธรรมแห่งชาติ
• พิพิธภัณฑ์และอนุสาวรีย์ไกสอน พมวิหาน
• พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์กองทัพประชาชน
• พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ
• สวนสาธารณะและอนุสาวรีย์เจ้าอนุวงศ์
• อนุสาวรีย์เจ้าฟ้างุ้ม
• อนุสาวรีย์วีรชน
• อนุสาวรีย์การปฏิวัติ
• อนุสาวรีย์ศรีสังวร
• พระบรมรูปสมเด็จพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช
• ตลาดเช้า
• ตลาดเช้ามอลล์
• ตลาดซันเจียง
• ตลาดหนองจัน
• ถนนคนเดินริมโขง
• หอพระแก้ว
• พระธาตุหลวง
• พระธาตุดำ
• วัดธาตุฝุ่น
• วัดสีสะเกด
• วัดสีเมือง
• วัดองตื้อ
• วัดอินแปง
• วัดมีไซ
• วัดหายโสก
• วันจันทะบูลี
• วัดเซียงควน
• มัสยิดยาเมี๊ยะ เวียงจันทน์
• มัสยิดอัลอัซฮัร

กว่าจะเป็นนครหลวงเวียงจันทน์วันนี้

ถึงแม้ใน พ.ศ. 2078 พระเจ้าโพธิสารราช จะเริ่มใช้เวียงจันทน์เป็นเมืองหลวงแทนหลวงพระบางแล้ว แต่หากจะนับอย่างเป็นทางการก็คงเป็น พ.ศ. 2103 เมื่อพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 1 ถอยหนีพม่ามาตั้งหลักที่เวียงจันทน์ และพัฒนาให้เจริญขึ้นเรื่อยๆ จนถึงปี พ.ศ. 2237 อันเป็นสมัยของพระเจ้าสุริยวงศา จึงเริ่มเสื่อมถอยลง ต่อมาพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกได้ทรงแต่งตั้งให้เจ้านันทเสน ปกครองเวียงจันทน์ในฐานะเป็นเมืองขึ้น จนถึงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เกิด้หตุการณ์ “กบฏเจ้าอนุวงศ์” ซึ่งถือเป็นจุดเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างเวียงจันทน์และสยาม

ครั้งนั้นสถานที่สำคัญในเวียงจันทน์ได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น ก่อนที่จะถูกลดขั้นเป็นเมืองจัตวาให้ขึ้นกับเมืองหนองคาย จากนั้นเวียงจันทน์ก็ได้พบเจอกับศึกสงครามอีกหลายครั้ง ทั้งสงครามสยามกับญวน และสงครามปราบจีนฮ่อ จนปี พ.ศ. 2436 ประเทศลาวถูกฝรั่งเศสเข้ายึดครองเป็นอาณานิคม ระหว่างนั้นพระกุประดิษฐ์บดี (ชาลี กุประดิษฐ์) และชาวเวียงจันทน์ที่ไม่ต้องการอยู่ภายใต้อำนาจฝรั่งเศส จึงพากันอพยพมาอยู่ที่เมืองท่าบ่อ (ปัจจุบันคือ อำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย) ก่อนที่ในปี พ.ศ. 2489 ลาวจะได้รับเอกราชจากฝรั่งเศส และถูกปลดแอกโดยพรรคปฏิวัติประชาชนลาว ในปี พ.ศ. 2517

ที่มา : หนังสือ คู่มือเที่ยวตามใจชอบ ลาว